تبادل
لینک هوشمند
فلسفه ی تیراندازی هوایی چیست؟(نوشته شده توسط : رسول نوری کارشناس ارشد برنامه ریزی روستایی)
فلسفه ی تیراندازی هوایی درمراسم های عزا وشادی رادوچیزمی توان دانست:
1-درگذشته های بسیاردورمردم معتقدبودندهمانطورکه باران ازآسمان می باردهمه چیزازآسمان به زمین می رسدوگاهاخانه ی خدارادرآسمانها میدانستندبرای برآورده شدن تمام نیازهایشان دست به سوی آسمان درازمی کردندوهمین طورمعتقدبودندکه همه ی بلاهاهم ازآسمان نازل می شوندوشیطان وشوم بختی وفرشته ا ی بنام آل که علت بیشترمرگ ومیرهابود درآسمان جای دارد.پس هرگاه مصیبتی برکسی واردمی شدبه گمان خودشان برای آنکه آن مصیبت ادامه پیدانکندوازآن خانواده دورشودبه طرف آسمان تیراندازی می کردند.ومعتقدبودندبااین کارفرشته ای راکه مامورمرگ وبدبختی خانواده بوده دورساخته اند.
-2-درزمانهای قدیم که زندگی عشایررونق داشت وحکومت مرکزی جودنداشت که امنیت رابرقرارنمایدنقش مردان درزندگی عشایری بسیارپررنگ بودوداشتن فرزندپسربرای خانواده های عشایری بسیارباارزش بودوبه همان اندازه داشتن دختربرای خانواده هاخوشایندنبود.چون مردان قبیله بودندکه کارهای سخت راانجام می دادندوازکیان خانواده وایل دفاع می کردند.هرگاه مردی ازقبیله می مردبرای اینکه به طوایف وقبایل دیگربفهماننداگرچه یک مردازمامرده است اماجوانان ومردان دیگری درقبیله داریم که تفنگ اورابردارندوازکیان قبیله دفاع نماینداسب وتفنگ اوراکتل می کردندوبه گرد(دور)اومی چرخیدندوتیراندازی هوایی می کردندواگرنوزادپسری به جای اومانده بوددرمرثیه خوانی وابیاتی که خوانده می شدزبان حال مرحوم این بودکه تفنگم رابرای پسرم نگه داریدتاازایل دفاع کند.امادرمراسم هیچ یک ازمادران وشیرزنان تیری بسمت آسمان روانه نشد.اماباگذشت زمان وبوجودآمدن زندگی شهری بسیاری ازرسومات عشایری ازجمله تیراندازی وکتل بستن درفراق مردان ایلات ازبین رفت کمرنگ ومنسوخ شدند.توضیح اینکه رفتارها ورسومات ایلات چه بختیاری وعرب وکردو...بااندکی تغییربسیاربه هم شبیه بوده اند.
متاسفانه چندسالیست بدون توجه به فلسفه ی کاردوباره اقدام به تیرهوایی درمراسم هامی شودویکی ازافتخارات درمراسم تشیع جنازه هامیزان تیریست که به هواپرتاب می شودوحمل سلاح وتیراندازی موجبات خسارات مالی وجانی گردیده است.
درعوض رفتارهای پسندیده که درگذشته وجودداشت بازسازی نشد.درگذشته های نه چندان دوررسم براین بودخانواده ی عزاداربه فکرتامین پذیرایی مهمانان نبودندوتامین غذای موردنیازمراسم هاازطرف خانواده های دیگرانجام می شدوخانواده ی صاحب عزادرگیرپذیرایی نمی شدوبعدازیک هفته چندنفرازبزرگان اززنان ومردان می رفتندواجاق آنان راروشن می کردند.ویااینکه درروزهفتم سلمانی می بردندوصاحب عزارااصلاح می کردندکه بسیارکارهای پسندیده ای بودندکه امروزه به فراموشی سپرده شده اند.دراین مقوله لازم است بزرگان واندیشمندان وجوانان تحصیلکرده نسبت به گسترش وترویج رفتارهای پسندیده ی ایلیاتی اقدام نموده واز رفتارهای اشتباه که نه سودی بحال جامعه داردونه باباورهاوزندگی امروزی سازگاری داردجلوگیری به عمل آورند.
رسول نوری کارشناس ارشد برنامه ریزی روستایی
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.